पावसाच्या अंगणात

पावसाच्या अंगणात एक शुभ्र ढग आला,
छप्पाक-पिच्चाक करून धूम बागडू लागला.

पॉलिथीनची टोपी केली, कागदाच्या होड्या,
चोहीकडे पाणी उडवत केल्या लाख खोड्या.

सप्तरंगी छत्री सोबत होते लाल गमबूट,
शंख-शिंपल्यांनी भरली त्याने इवलीशी मूठ.
हुंदडून बागडून मनसोक्त शांत मग तो बसला,
निघताना सारे अंग भिजवून, बूट पण पाण्याने भरला.

उंच उडून दूर कुठले कोरडे गाव एक गाठले,
क्षणात आनंदी भावाने त्याने सारे पाणी ओतले.
तप्त धरेचा उश्वास पाहून तोही तृप्त झाला,
पावसाच्या अंगणात एक शुभ्र ढग परत आला.
~

Poem

Twinkle that your parted lips brought,
Solace nowhere I ever sought.
Fragrant winds harbingered your arrival,
Heavens on earth spruced up for a carnival.
Meadows marveled on what had just flown,
And even hope hoped "You would just be my own".
Delights unfound gathered a new zeal,
Sorrows clustering me, now I could never feel.
Thinking I thought what wrong every time goes,
I then discovered, your love had made me many foes!

Had written it in college days. Found that scribbled piece few weeks back & hence thought of posting it here.
These poems are damn tough business. Not my types.